25/06/2014 Moby Dick w Teatrze Wielkim
"Wysocka realizuje spektakl totalny, w którym muzyka, słowo, taniec, obrazy wideo składają się w jedną całość. Konstruuje też mocne, sugestywne obrazy: raz ociekające krwią, innym razem zachwycające światłem." Jacek Hawryluk, Gazeta Wyborcza
Premierą "Moby Dicka" Barbara Wysocka udowodniła, jak bardzo może pomóc muzyce mądra reżyseria.
Knapik jest kompozytorem nastroju i refleksji, a nie konfliktów i emocjonalnych napięć, z których buduje się spektakl. Jeśli w Operze Narodowej "Moby Dick" zyskał intrygujący kształt teatralny, jest to zasługą Barbary Wysockiej. Stworzyła obrazy sugestywne, zapadające w pamięć, a przy tym integralnie złączone z muzyką. Wysocka stworzyła spektakl o ludzkim strachu przed tym, co nieznane, a nieuniknione.
Jacek Marczyński, Rzeczpospolita nr 148, 27-06-2014
11/04/2014 SZAPOCZNIKOW STAN NIEWAŻKOŚCI/ NO GRAVITY
Wysocka śledzi motywy obecne w sztuce Szapocznikow, by je przetworzyć przez medium teatru. Ten spektakl to coś więcej niż dokument teatralny, to odniesienie do jednej z najbardziej niezwykłych biografii w kulturze, obserwowanie związków między życiem a sztuką, badanie interpretacji, jakim przez lata poddawana była Alina Szapocznikow i jej dzieło, badanie tego, jak była postrzegana przez świat, w którym historię sztuki najczęściej opisywano z męskiej perspektywy. Wypowiedź ta staje się równocześnie komentarzem do współczesnej rzeczywistości. Tym samym stara się określić, jakie są możliwości funkcjonowania dla kobiety-artystki, która z jednej strony nie chce być definiowana przez swój wygląd i swoją płeć, a z drugiej strony ma świadomość tego, że jej własna cielesność jest punktem, od którego zaczyna się każda jej wypowiedź. Spektakl jest koprodukcją Centrali, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz Teatru Polskiego we Wrocławiu.
9/12/2013 chopin bez fortepianu na festiwalu boska komedia
Dyrygent Jacek Kaspszyk, Aktorka Barbara Wysocka i reżyser Michał Zadara prezentują swoje - jak pisała Anna Burzyńska w Ruchu Muzycznym - "śledztwo mające na celu dotarcie do istoty twórczości Chopina". Oba koncerty fortepianowe Fryderyka Chopina, monumenty polskiej pianistyki, są wykonywane bez fortepianu. Przy akompaniamencie pełnej orkiestry symfonicznej aktorka, Barbara Wysocka wykonuje monolog, będący ekwiwalentem partii fortepianu, znajdując w muzyce Chopina jakości, jakich dotychczasowa recepcja wolała nie słyszeć. Niezwykła forma spektaklu zaprasza słuchaczy do porzucenia stereotypowych odczytań i gotowych interpretacji. Patrząc na te koncerty z różnych perspektyw - muzykologicznej, biograficznej, filozoficznej, teatralnej, historycznej czy wykonawczej - Kaspszyk, Wysocka i Zadara proponują zupełnie nowe odczytanie muzyki Chopina, stwarzając nową formę teatru muzycznego.