anty-edyp
„Anty-Edyp” Barbary Wysockiej i Michała Zadary to projekt łączący sztuki wizualne, muzykę, filozofię, medycynę i teatr.
Podstawę literacką spektaklu stanowią fragmenty tragedii Sofoklesa „Król Edyp”, pisma Freuda o Edypie oraz cytaty z książki „Anty-Edyp” Deleuze'a i Guattari'ego.
Na scenie znajdują się: aktorka w ósmym miesiącu ciąży oraz dwóch lekarzy, którzy wykonują USG serca matki i USG płodu. Przenikające się rytmy bicia serca matki i dziecka stają się podstawą dla muzyki tworzonej przez trzech wybitnych instrumentalistów.
Wysocka i Zadara tworzą portret człowieka, który od urodzenia, a nawet już przed urodzeniem jest uwikłany w mechanizmy społeczne, którego los - jak wierzyli Grecy - już dawno został przesądzony, lub też - jak uważają Deleuze i Guattari - który ma nieograniczone obszary wolności, jeśli się wyzwoli z opresyjnych relacji społecznych.
Bezprecedensowa podróż do wnętrza człowieka, przez krainy filozofii, medycyny i sztuki. Człowiek jako podmiot i przedmiot filozofii tu i teraz, ludzkie ciało jako instrument muzyczny. „Anty-Edyp” wpisuje się w długą tradycję badań medycznych, będących inspiracją dla sztuki. „Anty-Edyp” to powrót do źródeł teatru (tragedia grecka) i do źródeł życia.
„Wszystko jest maszyną. Maszyny niebiańskie, gwiazdy czy tęcze,
maszyny górskie, które się łączą z maszynami ciała. Nieprzerwany
hałas maszyn. [... ]”
- Gilles Deleuze i Felix Guattari, Anty-Edyp
trailer spektaklu: http://www.youtube.com/watch?v=sbcvE8QGSAA
